|
Περισσότερο φως στο τούνελ του Ευπαλίνου
Ομιλητής: Κώστας Ζάμπας Περίληψη Το Ευπαλίνειο όρυγμα καταγράφεται από τον Ηρόδοτο πρώτο από τα τρία έργα των Σαμιωτών, τα οποία θεωρεί ως τα μεγαλύτερα από όσα κατασκεύασαν όλοι οι Έλληνες. Πρόκειται για το μεσαίο τμήμα του υδραγωγείου του 6ου αι. π.Χ. και είναι μια σήραγγα με μια βαθειά τάφρο κάτω από αυτή με πήλινους αγωγούς στον πυθμένα της∙ άρχισε από τις δυο πλευρές του βουνού και οι δυο κλάδοι της συναντήθηκαν ενδιάμεσα κάτω από την ράχη του. Στη διάλεξη παρουσιάζονται η μέχρι σήμερα σχετική επιστημονική έρευνα, εν συντομία η διεπιστημονική μελέτη αποκατάστασης της σήραγγας και το εκτελεσθέν έργο, που έχει ως αποτέλεσμα να είναι δυνατή η επίσκεψη σε όλο το μήκος της με ασφάλεια και με περισσότερο φως. Περιγράφονται αναλυτικά τα στοιχεία ταυτότητας του μνημείου και επιχειρείται να δοθεί επίσης περισσότερο φως σε θέματα που αφορούν στον σχεδιασμό και την κατασκευή του τούνελ, όπως η χωροθέτησή του, ο προσανατολισμός του, η μέθοδος χάραξης, ο τρόπος οδήγησης της διάνοιξης, η αιτία της γωνιώδους παράκαμψης της ευθύγραμμης πορείας στον βόρειο κλάδο, η μέθοδος εκσκαφής, ο αερισμός του μετώπου της και η διάρκεια κατασκευής του αρχαίου έργου. |
|
| sd__am_131_132__zambas_hochauflösend.pdf |
Βιογραφικό Σημείωμα
Πολιτικός Μηχανικός (1975) διδάκτωρ ΕΜΠ. Γεννημένος στην Αθήνα το 1952. Παντρεμένος με τη Βάντα Λυγούρα. Έχουν δυο παιδιά: την Ιφιγένεια και τον Γιώργο. Κύρια επαγγελματική και επιστημονική δραστηριότητα στον τομέα αποκατάστασης μνημείων. Από το 1975 έως τον Σεπτέμβριο του 2000 απασχόληση στα έργα αποκαταστάσεως των μνημείων Ακροπόλεως: 1975-1978 μελέτη αποκαταστάσεως του Ερεχθείου και του Παρθενώνος, 1979-1985 υπεύθυνος πολιτικός μηχανικός στο έργο αποκαταστάσεως του Ερεχθείου, 1986-1999 υπεύθυνος πολιτικός μηχανικός στο έργο αποκαταστάσεως του Παρθενώνος, 11/1999 έως 9/2000 Διευθυντής της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και την Europa Nostra. Εκπόνησε μελέτες και επέβλεψε αναστηλωτικές εργασίες σε αρχαία μνημεία. Ενδεικτικά αναφέρονται: Οι αρχαίοι ναοί του Διός στην Ολυμπία και του Διός στη Νεμέα, οι μακεδονικοί τάφοι στη Βεργίνα, την Πέλλα και τα Λευκάδια Ναούσης, τα αρχαία θέατρα στη Μήλο, τη Δήλο, τους Φιλίππους, τη Μαρώνεια και τα Γίτανα, οι αρχαίοι πύργοι στην Ικαρία, τα Αιγόσθενα, την Κέα και τη Νάξο, οι αρχαίες οχυρώσεις στη Νικόπολη, τη Νίσυρο, την Ελέα και την Κεφαλονιά, το Αρχοντικό στην Άργιλο και το Ευπαλίνειο όρυγμα. Εκπόνησε επίσης δομοστατικές μελέτες για την αποκατάσταση βυζαντινών μνημείων στο Άγιο Όρος, στο Όρος Σινά κ.α. και νεώτερων μνημείων, όπως το μαρμάρινο αέτωμα του κτηρίου της Βουλής και ο θριγκός του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κ.α. Κατά τα έτη 2007 και 2008 μελέτησε και επέβλεψε το έργο μεταφοράς των εκθεμάτων από το μουσείο του βράχου της Ακρόπολης στο νέο μουσείο. Πολλές από τις μελέτες του δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικές εκδόσεις. Δυο που αφορούν στον Παρθενώνα έχουν εκδοθεί σε αυτοτελείς τόμους από την ΕΣΜΑ: "Οι εκλεπτύνσεις των κιόνων του Παρθενώνος" και "Μελέτη δομικής αποκαταστάσεως της βόρειας όψης". Το βιβλίο "Τα έργα της ΕΣΜΑ στην Αθηναϊκή Ακρόπολη" γραμμένο από κοινού με τον Χαράλαμπο Μπούρα έχει εκδοθεί από το ΤΑΠΑ.
Πολιτικός Μηχανικός (1975) διδάκτωρ ΕΜΠ. Γεννημένος στην Αθήνα το 1952. Παντρεμένος με τη Βάντα Λυγούρα. Έχουν δυο παιδιά: την Ιφιγένεια και τον Γιώργο. Κύρια επαγγελματική και επιστημονική δραστηριότητα στον τομέα αποκατάστασης μνημείων. Από το 1975 έως τον Σεπτέμβριο του 2000 απασχόληση στα έργα αποκαταστάσεως των μνημείων Ακροπόλεως: 1975-1978 μελέτη αποκαταστάσεως του Ερεχθείου και του Παρθενώνος, 1979-1985 υπεύθυνος πολιτικός μηχανικός στο έργο αποκαταστάσεως του Ερεχθείου, 1986-1999 υπεύθυνος πολιτικός μηχανικός στο έργο αποκαταστάσεως του Παρθενώνος, 11/1999 έως 9/2000 Διευθυντής της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και την Europa Nostra. Εκπόνησε μελέτες και επέβλεψε αναστηλωτικές εργασίες σε αρχαία μνημεία. Ενδεικτικά αναφέρονται: Οι αρχαίοι ναοί του Διός στην Ολυμπία και του Διός στη Νεμέα, οι μακεδονικοί τάφοι στη Βεργίνα, την Πέλλα και τα Λευκάδια Ναούσης, τα αρχαία θέατρα στη Μήλο, τη Δήλο, τους Φιλίππους, τη Μαρώνεια και τα Γίτανα, οι αρχαίοι πύργοι στην Ικαρία, τα Αιγόσθενα, την Κέα και τη Νάξο, οι αρχαίες οχυρώσεις στη Νικόπολη, τη Νίσυρο, την Ελέα και την Κεφαλονιά, το Αρχοντικό στην Άργιλο και το Ευπαλίνειο όρυγμα. Εκπόνησε επίσης δομοστατικές μελέτες για την αποκατάσταση βυζαντινών μνημείων στο Άγιο Όρος, στο Όρος Σινά κ.α. και νεώτερων μνημείων, όπως το μαρμάρινο αέτωμα του κτηρίου της Βουλής και ο θριγκός του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κ.α. Κατά τα έτη 2007 και 2008 μελέτησε και επέβλεψε το έργο μεταφοράς των εκθεμάτων από το μουσείο του βράχου της Ακρόπολης στο νέο μουσείο. Πολλές από τις μελέτες του δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικές εκδόσεις. Δυο που αφορούν στον Παρθενώνα έχουν εκδοθεί σε αυτοτελείς τόμους από την ΕΣΜΑ: "Οι εκλεπτύνσεις των κιόνων του Παρθενώνος" και "Μελέτη δομικής αποκαταστάσεως της βόρειας όψης". Το βιβλίο "Τα έργα της ΕΣΜΑ στην Αθηναϊκή Ακρόπολη" γραμμένο από κοινού με τον Χαράλαμπο Μπούρα έχει εκδοθεί από το ΤΑΠΑ.
